Zo heel af en toe heb ik nog eens zo’n moment dat er letterlijk een spreekwoordelijk kwartje valt en deze wil ik graag met jullie delen.
Afgelopen week was ik op een bijeenkomst over het toepassen van de nieuwste snufjes op het gebied van museumtechnologie bij musea. De bijeenkomst was in opdracht van de borg Verhildersum in Leens georganiseerd door studenten van de Rijksuniversiteit en Noorderpoortcollege in Groningen. Een aantal spannende termen zoals Ibeacon, Double Robotics, en Oculus Rift vlogen ons om de oren en er was zelfs chocolade uit een 3D printer! Ik voelde me plotseling heel oud als bijna veertigjarige terwijl ik mezelf over het algemeen toch heel erg hip en vernieuwend vind.
Maar goed, ik was enigszins sceptisch toen ik me opgaf voor deze bijeenkomst. Vanuit mijn communicatie achtergrond kijk ik altijd naar het middel met de vraag: bereik ik daar mijn doel mee? Het inzetten van technologische gekkigheden moet natuurlijk geen doel op zich zijn. Ik zat daar dus met een behoorlijk kritische blik, maar ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was! Wat een energie en enthousiasme spatte van deze jonge mensen af! Ze hadden allemaal hun stinkende best gedaan om ons te laten zien wat wij als musea kunnen doen met alle ontwikkelingen die er zijn. Al iets enthousiaster begaf ik me na afloop naar de netwerkborrel. Daar raakte ik in gesprek met een student die ik maar eens op de man af vroeg: “Maar zeg nou eens heel eerlijk. Zou jij echt (vaker) naar musea gaan als wij deze apparaten aanschaffen?” Hij twijfelde en zei toen dat hij niet van musea hield, maar dat hij in dat geval misschien wel zou komen. Dat vond ik natuurlijk niet overtuigend en ik probeerde hem te verleiden door te zeggen: “Zouden we niet veel meer het verleden en de historie die we willen laten zien moeten verbinden aan het heden om jullie interesse te wekken?” Daarop zei hij de magische woorden: “Nou mevrouw misschien zelfs wel de toekomst!”
En toen snapte ik plotseling waarom jongeren vaak niet geïnteresseerd zijn in musea. De jeugd heeft nog een heel leven voor zich en is gericht op groei en ontwikkeling. Ze willen het heden overtreffen en hebben grote dromen en ambities. Ze zijn pas geïnteresseerd in historie als ze weten wat ze eraan hebben voor de toekomst. En als je ouder wordt kijk je terug en vind je vaak dat vroeger alles beter was. Niet omdat het zo was misschien, maar wel omdat het je herinnert aan de tijd dat jij nog een heel leven voor je had! Als we als musea de jeugd naar ons toe willen trekken moeten we dus de kennis van onze musea vertalen naar dromen over de toekomst. En daar kunnen we al die technologische snufjes als middel bij gebruiken. Maar niet om er allemaal verhalen over de geschiedenis in te proppen is mijn credo! De samenwerking met de universiteit van Groningen waarbij we kruiden onderzoeken voor de ontwikkeling van medicijnen, cosmetica en voeding om gezond ouder te worden is volgens mij een prachtig voorbeeld dat we daarbij kunnen gebruiken. Ik ga vol inspiratie de toekomst tegemoet. Wat zo’n ontmoeting met een student al niet teweeg kan brengen. Ik hoop dat hij het toevallig leest. Dan wil ik hem bij dezen bedanken voor dit geweldige inzicht!
Karin Hoogterp, coördinator De Kruidhof